Mae Cwmni Theatr Torch yn eich croesawu i addasiad dyfeisgar Jeffrey Hatcher o nofela brawychus Henry James, The Turn of the Screw. Yn stori ysbryd a chyffro seicolegol, mae'r clasur Gothig hwn yn siŵr o adael eich asgwrn cefn i oglais.

Mae menyw ifanc ddisglair yn cyrraedd Bly Manor, i fod yn athrawes gartref i ddau o blant amddifad. Ond dros gyfnod o saith diwrnod mae dirgelwch brawychus yn dod i’r amlwg – beth ddigwyddodd i’r cyn-athrawes gartref? A phwy yw’r dyn sy’n ymddangos o gwmpas tiroedd y maenor?

maenor?

Y peth cyntaf a’m trawodd oedd y set anhygoel, a ddyluniwyd gan Ruth Stringer. A dweud y gwir, rwy’n dal i gael fy nghyffroi cymaint wrth weld dyluniad y set ar gyfer pob drama newydd ag yr oeddwn pan oeddwn yn ferch fach. Rwy’n cofio cael fy synnu cymaint pan welais set ddeulawr am y tro cyntaf dros 40 mlynedd yn ôl! Yn y cynhyrchiad hwn, trawsnewidiodd y llwyfan yn dŷ mewnol a’i erddi, gyda dŵr go iawn yn disgleirio ar ei draws – cyffyrddiad mor glyfar ac atgofus. Cefais fy swyno hyd yn oed cyn i’r sioe ddechrau. Canolbwyntiodd y set ei hun ar y mannau mewnol, ond daeth disgrifiadau bywiog y cast o’r tu allan – y tŷ mawreddog, y tiroedd ysgubol, a’r coed uchel – â’r byd y tu hwnt i’r llwyfan yn fyw. Gosododd goleuadau dramatig yr awyrgylch o’r Athrawes Gartref yn gobeithio’n optimistaidd am dŷ mwy disglair a rhyfeddol i fyw a gweithio ynddo i ochr dywyllach a mwy sinistr. Gallech bron weld y niwl yn cyrlio o amgylch y ffenestri a theimlo oerfel awyr y nos y tu allan.

The Turn of the Screw: Y Cast

Roedd y cast o ddau berson yn hollol anhygoel. Roedd y ddau actor yn cario’r stori gyda chymaint o sgil ac egni, gyda Sam Freeman yn newid yn ddi-dor rhwng rolau ac emosiynau, ac yn cadw’r gynulleidfa wedi’i swyno’n llwyr drwyddi draw. Roedd actio corfforol Sam mor glir, gallem ddweud pa gymeriad yr oedd yn ei chwarae cyn iddo hyd yn oed ddweud gair. Yn ogystal â’i dalent, mae Sam yn rhoi clod i’r sgript wych “sy’n canolbwyntio ar adrodd stori gref, ddirgel a chymhellol, gan helpu i wneud synnwyr o’r newid.” Mae’r Athrawes Gartref, a chwaraeir gan Seren Vickers, yn llawn swyn, diniweidrwydd a brwdfrydedd am ei rôl newydd i ddechrau ac yn denu’r gynulleidfa i’w stori. Gwnaeth eu cysylltiad ar y llwyfan a chywirdeb eu perfformiadau bob eiliad deimlo’n ddwys ac yn fyw.

Cefais fy synnu (a bod wrth fy modd) gan yr hiwmor a oedd wedi'i blethu i'r perfformiad. Nid oedd yn rhywbeth roeddwn i'n ei ddisgwyl o stori enwog arswydus Henry James, ond fe weithiodd mor dda. Roedd yr eiliadau hynny o ysgafnder yn cydbwyso'r tensiwn yn hyfryd, ac yn wneud y golygfeydd tywyllach hyd yn oed yn fwy brawychus pan ddaethant.

“What’s scarier than one ghost?”

“Two ghosts!” Ooh!

Roedd yna ychydig o dasgu ar hyd y ffordd yn bendant - y math sy'n gwneud i chi afael yn eich sedd (neu yn fy achos i, braich Dave!) ychydig yn dynnach! Roedd y deinameg rhwng yr athrawes gartref a'r ewythr dirgel yn adleisio clasur Brontë - mae hyd yn oed Jane Eyre ei hun yn cael ei chrybwyll yn y ddrama, ac yn cydnabod y llinach lenyddol ac yn ychwanegu cyffyrddiad clyfar o hunanymwybyddiaeth y bydd cefnogwyr eraill ffuglen gothig yn ei werthfawrogi. Mae'n amnaid cynnil sy'n dyfnhau'r awyrgylch ac yn seilio'r stori yn ei gwreiddiau Fictoraidd.

Roedd y gerddoriaeth a'r dyluniad sain yn syfrdannol hefyd — o hwiangerddi i chwyddiant y sgôr, roedd popeth yn ychwanegu at yr ymdeimlad hwnnw o anesmwythyd a chwilfrydedd. Mae'r cyfansoddwyr, Jack Beddis a Tom Sinnett, a'r tîm technegol yn haeddu cymaint o ganmoliaeth â'r cast am ddod â'r stori ysbryd hon yn fyw.

Wrth i'r stori ddatblygu, cawsom ein harwain drwy bosau, hanner gwirioneddau, ac awgrymiadau brawychus - ac fel bob amser gyda The Turn of the Screw, mae'n gadael llawer i'r dychymyg. Fel plentyn, posau oedd y prif reswm pam y cwympais mewn cariad â nofel glasurol arall - The Hobbit - felly mae'r rhain yn ychwanegiad diddorol gan Jeffrey Hatcher yn y ddrama. Mae diweddglo Hatcher yn fwriadol amwys, a dyna ran o'r hwyl. Byddwch chi'n cerdded allan yn trafod beth ddigwyddodd mewn gwirionedd - a phwy (neu beth) i'w gredu. Siaradodd Dave a minnau am y sioe yr holl ffordd adref ... tra roeddwn i'n cadw i edrych dros fy ysgwydd ac yn dal ei law ychydig yn dynnach nag arfer!

Nid yw’n syndod bod y perfformiad wedi dod i glo gyda chymeradwyaeth ar ei sefyll haeddiannol — tystiolaeth wirioneddol i dalent a gwaith caled pawb a oedd yn rhan o’r sioe

Mae'r cynhyrchiad hwn wedi'i lwyfannu'n hyfryd, wedi'i berfformio'n hyfryd, ac wedi'i amseru'n berffaith ar gyfer nosweithiau'r hydref. Os ydych chi'n caru stori sy'n eich cadw chi'n dyfalu ac yn aros yn hir ar ôl i'r llen ddisgyn, dewch i'w gweld drosoch eich hun - a phenderfynwch beth rydych chi'n meddwl a ddigwyddodd mewn gwirionedd… 

Mwynhewch!

Llun: Lloyd Grayshon Media to Motion